1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، Aylarizadi576@gmail.com 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، Alipegah.psy@gmail.com 3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، rezatalebi@iau.ac.ir ، rezatalebi@iau.ac.ir
چکیده: (15 مشاهده)
سابقه و هدف: ظرفیت تحمل ناکامی در دوره حساس نوجوانی در صورت همراهی با ابتلا بهنشانگان شخصیت مرزی، میتواند با پیامدهای مخرب فردی، خانوادگی، اجتماعی و حفظ و تشدید نشانگان همراه شود. براین اساس پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر ابعاد تحمل ناکامی در نوجوانان دارای نشانگان شخصیت مرزی انجام شد.
مواد و روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری سهماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان دارای نشانگان شخصیت مرزی مراجعهکننده به مراکز خدمات بهداشت روان شهر اصفهان در سال 1403 بود. از میان جامعه مذکور، بهصورت هدفمند و مبتنی بر ملاکهای ورود، تعداد 34 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 17نفر) قرار دادهشدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس شخصیت مرزی (کلاریدج و بروکس، 1984) و پرسشنامه تحمل ناکامی (هارینگتون، 2005) بود. گروه آزمایش 20 جلسه مداخله ذهنیسازی با فراوانی دو جلسه در هفته دریافت کردند. برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 26استفاده شد.
یافتهها: با میانگین و انحراف معیار سن 06/1 ± 41/ 16 در گروه آزمایش، نتایج نشان داد اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر عدم تحمل عاطفی، عدم تحمل ناراحتی، عدم تحمل اهداف پیشرفت و عدم تحمل بیعدالتی معنادار P<0.01)) و اندازه اثر مداخله در هر یک از ابعاد بهترتیب 7/53، 2/57، 9/50، 5/57 و بیانگر سطح متوسط اندازه اثر مداخله بود که این تأثیرات در مرحله پیگیری نیز پایدار ماند.
نتیجهگیری: پیشنهاد میشود متخصصین بهداشت سلامت روان در حوزه نوجوانان، از این درمان بهعنوان مداخلهایی اثربخش در جهت مدیریت و بهبود تحمل ناکامی در نوجوانان دارای نشانگان مرزی بهره ببرند.