دکتر مسعود لطفی زاده، دکتر فرنگیس شریفی، دکتر زهرا سادات احمدی کوپایی، دکتر پان ت آ رمضان نژاد، دکتر زهرا کریمی، خانم ملیحه منصوری، دکتر فروزان گنجی،
دوره ۲، شماره ۳ - ( ۸-۱۴۰۳ )
چکیده
سابقه و هدف: خودکشی یکی از معضلات مهم بهداشت عمومی است که تحت تأثیر عوامل فرهنگی، منطقه‌ای و پدیده‌های چندعلتی قرار دارد. شناسایی و تحلیل گزارش‌ها و عوامل خطر مرتبط با خودکشی برای سیاست‌گذاری‌های پیشگیرانه در کشور ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی خودکشی و عوامل همراه با آن در موارد ارجاع‌شده به اداره کل پزشکی قانونی استان چهارمحال و بختیاری انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی بر اساس تحلیل ثانویه داده ها با بررسی پرونده‌های افراد متوفی با تشخیص خودکشی، ثبت‌شده در بایگانی تشریح اداره کل پزشکی قانونی استان چهارمحال و بختیاری، طی سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۸ انجام شد. داده های مورد نیاز با استفاده از یک چک‌لیست از پیش طراحی‌شده استخراج و ثبت گردید.
یافته‌ها: در این مطالعه پرونده ۵۲۸ نفر بررسی شد. میانگین سن متوفیان با تشخیص خودکشی ۱۶/۰۸± ۳۳/۸۸سال بود. تعداد ۳۱۹ ( ۶۰/۴ %) از متوفیان محدوده سنی ۳۴-۱۵ سال داشتند. تعداد ۴۰۰ نفر ( ۷۵/۸%) متوفیان مرد بودند. شایع ترین روش اقدام به خودکشی در ۳۹۳ ( ۷۴/۴%) موارد حلق‌آویز کردن بود. نحوه اقدام به خودکشی ارتباط معنی داری با جنسیت داشت (۰/۰۵P<)، با این حال بر اساس یافته‌ها ارتباط معنیداری بین نحوه اقدام به خودکشی با سن (۰,۰۸۹=P)، تحصیلات (۰/۲۳۲=P) ، شغل (۰/۳۳۸=P)، فصل سال (۰/۱۵۸=P)، با سابقه اقدام به خودکشی (۰/۱۹۹=P) و با سال اقدام به خودکشی (۰/۱۱۸=P) مشاهده نشد.
نتیجه گیری: خودکشی در استان چهارمحال و بختیاری یک معضل جدی و قابل‌توجه است که نیازمند توجه ویژه و اقدامات مداخله‌ای است. شناسایی افراد در معرض خطر و طراحی و اجرای برنامه‌های پیشگیرانه و حمایتی از اولویت‌های ضروری در این زمینه محسوب می‌شود.
.gif){kind=logo}
