الهه سرفرازی، تکتم سادات طباطبایی، سمانه سادات طباطبایی، فاطمه شهابی،
دوره ۲، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۳ )
چکیده
سابقه و هدف: با توجه به نقش مشکلات روانشناختی تحریف شناختی، عدم شفقت به خود، سرمایه های روانشناختی و کاهش بهزیستی روانشناختی در نوجوان دختر دارای اضطراب، آنان نیاز به مداخلات روانشناختی مناسب در راستای پیشگیری از پیامدهای نامناسب آن در سنین بعدی دارند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خودشفابخشی بر تحریف شناختی، شفقت به خود، سرمایه‌های روانشناختی و بهزیستی روانی نوجوانان دختر دارای نشانگان اضطراب بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با یک گروه کنترل می باشد که به روش هدفمند بر روی ۳۰ نفر از نوجوانان دختر دارای نشانگان اضطراب شهر تربت‌جام در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ انجام شد برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (۲۰۱۰)، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹)، پرسشنامه شفقت به خود نف (۲۰۰۳)، پرسشنامه تحریف شناختی الیس (۱۹۹۸) استفاده شد. آموزش خودشفابخشی در طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای بر روی گروه آزمایش (هفته‌ای دو بار) اجرا گردید. داده‌های جمع‌آوری‌شده به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه ۲۳ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش خودشفابخشی باعث کاهش تحریف شناختی و افزایش شفقت به خود، سرمایه‌های روانشناختی و بهزیستی روانی نوجوانان دختر دارای نشانگان اضطراب شده است و تأثیر ماندگاری در مرحله پیگیری داشته است (۰۵/۰≥p).
نتیجه‌گیری: یافته ها نشان می دهد که آموزش خودشفابخشی می تواند به عنوان مداخله موثر توسط روانشناسان نوجوان برای کاهش مشکلات شناختی و بهبود سلامت روانشناختی نوجوانان دختر دارای اضطراب مورد استفاده قرار گیرد.
.gif){kind=logo}
